Είναι γνωστό ότι η υψηλή κατανάλωση ζάχαρης συνδέεται με αύξηση του κινδύνου εμφάνισης τερηδόνας και υπερβάλλοντος σωματικού βάρους, καθώς και μεταβολικών διαταραχών, όπως η υπερτριγλυκεριδαιμία και η ινσουλινοαντίσταση.
Από την άλλη, κατά καιρούς έχει διατυπωθεί η άποψη ότι η ζάχαρη σχετίζεται και με την εμφάνιση υπερκινητικότητας στα παιδιά. Τι δείχνουν, όμως, τα επιστημονικά δεδομένα και κατά πόσο επιβεβαιώνουν την εν λόγω υπόθεση;
Στην πραγματικότητα, τα συμπεράσματα μελετών στις οποίες έχουν χρησιμοποιηθεί διαφορετικές μορφές και ποσότητες ζάχαρης δεν υποστηρίζουν την άποψη ότι η ζάχαρη οδηγεί σε εμφάνιση υπερκινητικότητας σε παιδιά με ή χωρίς διαταραχή ελλειμματικής προσοχής. Από την άλλη, υπάρχουν ενδείξεις ότι ορισμένες χρωστικές ουσίες -που συχνά περιέχονται σε τρόφιμα που είναι πλούσια σε ζάχαρη- πιθανόν να συμβάλλουν στην εμφάνιση του προβλήματος.
Βέβαια, ακόμη και αν τα διαθέσιμα ερευνητικά δεδομένα δεν αποδεικνύουν ότι η ζάχαρη προκαλεί υπερκινητικότητα στα παιδιά, εν τούτοις δεν παύει να αποτελεί ένα «ανθυγιεινό» συστατικό, του οποίου η πρόσληψη θα πρέπει να είναι περιορισμένη. Άλλωστε, δε θα πρέπει να ξεχνάμε πως η ζάχαρη δεν έχει θρεπτική αξία, ενώ τα τρόφιμα που έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε αυτή, συνήθως αντικαθιστούν τρόφιμα υψηλής διατροφικής αξίας, όπως τα φρούτα, τα λαχανικά και τα γαλακτοκομικά προϊόντα, υποβαθμίζοντας συνολικά την ποιότητα της διατροφής του παιδιού.
Επιστημονική Ομάδα neadiatrofis.gr
