Το παραδοσιακό ψήσιμο του οβελία είναι κάτι που συνηθίζεται σχεδόν σε όλη την Ελλάδα και ο χαρακτηριστικότερος τρόπος εορτασμού του Πάσχα. Όμως πώς ξεκίνησε αυτό το έθιμο, γνωρίζετε;
Καταρχήν η λέξη “οβελίας” προέρχεται από τον “οβελό” που σημαίνει σιδερένια ράβδος, σούβλα. Σαν έθιμο, έχει τις ρίζες του στο βιβλίο της Εξόδου της Παλαιάς Διαθήκης, είναι δηλαδή Ιουδαϊκής προελεύσεως. Σύμφωνα με αυτό, η 10η και τελευταία πληγή που επεφύλαξε ο Θεός στους Αιγύπτιους, προκειμένου να πειστεί ο Φαραώ να επιτρέψει την έξοδο των Εβραίων, ήταν η θανάτωση όλων των πρωτότοκων γιων των Αιγυπτίων, αλλά και των πρωτότοκων ζώων τους από “Άγγελο Κυρίου”. Έτσι, οι εβραϊκές οικογένειες, για να αποφύγουν τη μοίρα των Αιγυπτίων, θυσίαζαν ένα νεαρό αρνάκι ή κατσικάκι, ώστε να ευλογηθεί από το Θεό όλο το κοπάδι και έπειτα έβαφαν με το αίμα τις πόρτες των σπιτιών, για να αναγνωρίζει ο Άγγελος τα εβραϊκά σπίτια.
Μια άλλη εκδοχή υποστηρίζει πως η θυσία του αρνιού γινόταν στα πλαίσια ποιμενικής γιορτής, ώστε ο θεός των ποιμνίων (της γονιμότητας) να πάρει το μερίδιό του και να εξασφαλιστεί η γονιμότητα του κοπαδιού.
Το έθιμο, ωστόσο, μεταλλάχτηκε στο πέρασμα του χρόνου. Το ψήσιμο του αρνιού στη σούβλα είναι καθαρά ελληνική συνήθεια, που προέρχεται κατά πάσα πιθανότητα από την ηπερωτική Ελλάδα και τους βοσκούς της, που γιόρταζαν το Πάσχα στην ύπαιθρο. Υπάρχουν περιοχές της Ελλάδας που προτιμούσαν και εξακολουθούν να ψήνουν το αρνάκι στο φούρνο, ακολουθώντας παραδοσιακές συνταγές και απολαμβάνοντας εξίσου γευστικό αποτέλεσμα.
