Η έννοια του εθισμού στο φαγητό ακούγεται εδώ και δεκαετίες, ενώ τελευταία συγκεντρώνει το αυξανόμενο ενδιαφέρον τόσο του καταναλωτικού κοινού όσο και των μέσων ενημέρωσης.
Δεν είναι μάλιστα λίγες οι φορές που το φαγητό έχει παρομοιαστεί με ουσίες όπως τα ναρκωτικά, ενώ η υποτιθέμενη «εξαρτησιογόνος» δράση των τροφίμων έχει συσχετιστεί θετικά και με τη μάστιγα της παχυσαρκίας.
Ωστόσο, η επιστημονική κοινότητα αμφισβητεί τον όρο «εθισμός στα τρόφιμα», καθώς και τη σύνδεση οποιουδήποτε μεμονωμένου τροφίμου ή συστατικού με την παχυσαρκία, όπως προέκυψε και από τη σχετική ημερίδα του Βρετανικού Ιδρύματος Διατροφής (BNF) που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στο Λονδίνο. Ας δούμε όμως τι λέει η επιστήμη.
Όπως υποδεικνύει πρόσφατη έρευνα του British Nutrition Foundation, το 88% των συμμετεχόντων θεωρεί πως τα τρόφιμα με γλυκιά γεύση είναι εθιστικά. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν πολλοί παράγοντες που εντείνουν τη «λαχτάρα» να καταναλώσουμε γλυκά τρόφιμα, όμως δεν είναι παράλογο να αισθάνεται κανείς ότι η επιθυμία για γλυκιά γεύση «υποκινείται» και από μια φυσιολογική ανάγκη.
«Η γλυκιά γεύση, άλλωστε, είναι καταγεγραμμένη στο DNA μας και οι άνθρωποι δείχνουν μία έμφυτη προτίμηση σε αυτή από τα πρώτα χρόνια της ζωής τους» ανέφερε η Sara Stanner, διευθύντρια του επιστημονικού προγράμματος του BNF. Επιπλέον, σύμφωνα με τον Peter Rogers, Καθηγητή Βιολογικής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Bristol, η παρανόηση γύρω από την ύπαρξη εθιστικών τροφίμων ξεκίνησε όταν μελέτες απεικόνισης έδειξαν ότι τα κέντρα «ικανοποίησης» στον εγκέφαλο διεγείρονται μετά την κατανάλωση γλυκών τροφίμων.
Όμως μία τέτοια επίδραση είναι αποδεκτή και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να παρομοιαστεί με τη δράση του αλκοόλ ή του καπνίσματος, αφού στην πραγματικότητα αποτελεί μία φυσιολογική διαδικασία. Η ζάχαρη και όλα τα πρόσθετα σάκχαρα ανήκουν στην κατηγορία των υδατανθράκων, δηλαδή των συστατικών που παρέχουν άμεση ενέργεια στον οργανισμό. «Ο εγκέφαλος, για να λειτουργήσει, εξαρτάται απόλυτα από τη διαρκή παροχή γλυκόζης, του δομικού δηλαδή συστατικού των υδατανθράκων. Συνεπώς, δεν μας προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι ενεργοποιούνται τα κέντρα «ευχαρίστησης» του εγκεφάλου, καθώς η παροχή υδατανθράκων αποτελεί το βασικό μηχανισμό επιβίωσής του».
«Ο εθισμός είναι μία δικαιολογία»..
«Ανησυχώ, διότι ο όρος εθισμός στα τρόφιμα χρησιμοποιείται ως άλλοθι από τους καταναλωτές στην προσπάθειά τους να δικαιολογήσουν την υπερβολική πρόσληψη φαγητού», ανέφερε ο John Blundell, Καθηγητής Ψυχοβιολογίας στο Ινστιτούτο Ψυχολογικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Leed, επισημαίνοντας ότι είναι ανώφελο να αποδίδουμε την αύξηση του βάρους και την υπερκατανάλωση τροφίμων στην υποτιθέμενη «εθιστική» ιδιότητα του φαγητού, ιδιαίτερα όταν γνωρίζουμε πως για την παχυσαρκία ευθύνεται μία πληθώρα παραγόντων και δεν μπορεί να αποδοθεί σε κανένα μεμονωμένο τρόφιμο, ρόφημα ή θρεπτικό συστατικό.
Επιστημονική Ομάδα neadiatrofis.gr
