Αυτό έκαναν σαφές διεθνώς αναγνωρισμένοι ειδικοί σε σχετικές ομιλίες τους στο πρόσφατο Παγκόσμιο Συνέδριο Διατροφής και Δημόσιας Υγείας που έλαβε χώρα στην Ισπανία.
Καταναλώνουμε περισσότερες θερμίδες από όσες στο παρελθόν, αλλά όχι μόνο από τη ζάχαρη
Μία μερίδα επιστημόνων υποστηρίζει ότι η αύξηση των επιπέδων παχυσαρκίας στην υφήλιο οφείλεται στην αύξηση της κατανάλωσης ζάχαρης. Ωστόσο, τα δεδομένα δεν υποστηρίζουν κάτι τέτοιο, αφού, ενδεικτικά, σε διάστημα 48 ετών η κατά κεφαλήν κατανάλωση θερμίδων αυξήθηκε κατά 600 θερμίδες, από τις οποίες μόνο οι 40 προέρχονται από ζάχαρη.
Συγκεκριμένα, η Δρ. Angel Gil, Πρόεδρος του Ισπανικού Συλλόγου Διαιτολόγων, ανέφερε ότι, «στην περίοδο 1961-2009, η παγκόσμια κατά κεφαλήν κατανάλωση ζάχαρης αυξήθηκε από τις 150 στις 190 θερμίδες την ημέρα. Στο ίδιο χρονικό διάστημα η συνολική κατά κεφαλήν κατανάλωση θερμίδων αυξήθηκε από 2200 θερμίδες σε 2800 θερμίδες ανά ημέρα».
Λιγότερη ζάχαρη δεν σημαίνει, απαραίτητα, χαμηλότερα ποσοστά παχυσαρκίας
Η μείωση της κατανάλωσης ζάχαρης από τον πληθυσμό προτείνεται κατά καιρούς ως ένας αποτελεσματικός τρόπος μείωσης των επιπέδων παχυσαρκίας. Ωστόσο, τα δεδομένα δείχνουν ότι τέτοιου είδους παρεμβάσεις, όταν εφαρμόζονται αποσπασματικά και μεμονωμένα, δεν έχουν τα επιθυμητά αποτελέσματα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η περίπτωση της Αυστραλίας, όπου ενώ οι κάτοικοι μείωσαν τα σάκχαρα στη διατροφή τους, τα ποσοστά παχυσαρκίας στον πληθυσμό αυξήθηκαν! Αυτό είναι το λεγόμενο «Παράδοξο της Αυστραλίας» όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο Δρ. Gomez, από το τμήμα Κλινικής Διατροφής του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου του La Paz.
Η παρατήρηση αυτή επιβεβαιώνεται από άλλες μελέτες που δείχνουν ότι, οι αλλαγές στην ποσότητα σακχάρων ή/και άλλων υδατανθράκων, όταν οι θερμίδες που προσλαμβάνονται παραμένουν σταθερές, δεν οδηγούν σε αλλαγές στο σωματικό βάρος. Απαιτούνται αλλαγές στις συνολικά προσλαμβανόμενες θερμίδες, προφανώς από όλα τα θρεπτικά συστατικά που υπερκαταναλώνονται, παράλληλα με αύξηση των δαπανωμενων θερμίδων, προκειμένου να επιτευχθεί αλλαγή στο σωματικό βάρος.
Για την παχυσαρκία δεν ευθύνονται μεμονωμένα συστατικά
Δεν είναι λίγοι αυτοί που θεωρούν τη ζάχαρη ή το λίπος ως μοναδικούς υπαίτιους για την αύξηση του βάρους των πληθυσμών. ‘Όπως όμως αναφέρει ο Δρ. John Sievenpiper, από το Πανεπιστήμιο του Τορόντο «οι κριτικές για τη ζάχαρη και το λίπος βασίζονται σε δεδομένα από μελέτες παρατήρησης τα οποία επηρεάζονται από άλλες συνυπάρχουσες παραμέτρους που αφορούν τη διατροφή ή τον τρόπο ζωής των συμμετεχόντων».
Σύμφωνα με τον ίδιο, «τα μηνύματα από ειδικούς υγείας που στοχοποιούν ένα μεμονωμένο θρεπτικό συστατικό μπορεί να οδηγήσουν το κοινό σε αλλαγές στη διατροφή που σχετίζονται με υιοθέτηση κακών διατροφικών συνηθειών. Για παράδειγμα, βγάζοντας τη ζάχαρη από τη διατροφή μπορεί κανεις να υπεραναπληρώσει την έλλειψή της με άλλες τροφές που θα αποδώσουν τελικά περισσότερες θερμίδες».
Ναι στη μείωση των θερμίδων, αλλά και στην αύξηση της δαπάνης τους.
«Περισσότερο η αύξηση των θερμίδων που δαπανάμε παρά η μείωση των θερμίδων που προσλαμβάνουμε, θα μπορούσε να βοηθήσει στην αντιμετώπιση της παχυσαρκίας» ήταν η τοποθέτηση του Δρ. Gregory Hand από τη Σχολή Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου της Βιρτζίνια. Σύμφωνα με τον ίδιο «σε χαμηλά επίπεδα σωματικής δραστηριότητας, εμφανίζεται αναντιστοιχία ανάμεσα στην όρεξή μας και τις απαιτήσεις του οργανισμού για ενέργεια». Με απλά λόγια, η όρεξή μας όταν είμαστε σωματικά αδρανείς, μας καλεί να προσλάβουμε περισσότερες θερμίδες από όσες χρειαζόμαστε.
Επιστημονική Ομάδα neadiatrofis.gr
