Συχνά τα άτομα που επιθυμούν να χάσουν βάρος, αντί να ακολουθήσουν μια ισορροπημένη δίαιτα με ήπιο θερμιδικό περιορισμό, επιλέγουν «ανορθόδοξες» μεθόδους, όπως είναι για παράδειγμα η παράλειψη κάποιου γεύματος, με την αφαίρεση του βραδινού ή των ενδιάμεσων σνακ να πρωταγωνιστούν σε αυτήν την κατηγορία.
Η θεωρία που κρύβεται πίσω από αυτήν την τακτική είναι ότι έτσι αφαιρούνται πρακτικά θερμίδες, οπότε συνολικά καταναλώνονται λιγότερες θερμίδες από πριν, κάτι που τελικά θα οδηγήσει σε απώλεια βάρους. Παρομοίως, ακόμη και άτομα που ακολουθούν κάποιο πρόγραμμα διατροφής, συχνά παίρνουν την πρωτοβουλία να αφαιρέσουν κάποια τρόφιμα από το διαιτολόγιο ή να περιορίσουν περαιτέρω τις ποσότητες, προκειμένου η επιθυμητή απώλεια βάρους να επέλθει πιο σύντομα.
Πόσο συχνά, κάνοντας δίαιτα, δεν έχετε σκεφτεί: «Ας κόψω κάτι παραπάνω, δε χρειάζεται να φάω αυτή τη φέτα ψωμί» ή «Καλύτερα να μη φάω το φρούτο, να γλιτώσω και λίγες θερμίδες παραπάνω»;
Στην πραγματικότητα, τέτοιου είδους πρακτικές, μπορεί να οδηγήσουν στο αντίθετο από το προσδοκώμενο αποτέλεσμα. Αρχικά, η παράλειψη γευμάτων οδηγεί σε αυξημένο αίσθημα πείνας και υπερκατανάλωση τροφής στο επόμενο γεύμα, με αποτέλεσμα το άτομο όχι μόνο να μη «γλιτώνει» θερμίδες, αλλά πολλές φορές να καταναλώνει συνολικά περισσότερες.
Επιπλέον, λόγω του αυξημένου αισθήματος πείνας συχνά το άτομο καταφεύγει συνήθως στην κατανάλωση γρήγορου και πρόχειρου φαγητού που είναι άμεσα διαθέσιμο, έναντι της προετοιμασίας ενός υγιεινού και ισορροπημένου γεύματος, κάτι που οδηγεί τελικά σε μεγαλύτερη «συγκομιδή» θερμίδων και πιθανότατα κατανάλωση τροφίμων χαμηλότερης θρεπτικής αξίας.
Παράλληλα, η παράλειψη γευμάτων μέσα στη μέρα μπορεί να συμβάλλει και στην εμφάνιση αισθήματος κόπωσης ή αδυναμίας, κάτι που ενδεχομένως να αποτρέψει το άτομο από την εκτέλεση σωματικής δραστηριότητας, μειώνοντας έτσι τη συνολική ενεργειακή του δαπάνη. Από την άλλη, ο περιορισμός των ποσοτήτων και η αφαίρεση τροφίμων από ένα ήδη υποθερμιδικό διαιτολόγιο μπορεί να οδηγήσει τελικά σε αυξημένο θερμιδικό περιορισμό, που θα δράσει ως «καμπανάκι» στέρησης τροφής για τον οργανισμό, ο οποίος με τη σειρά του θα εξοικονομήσει ενέργεια μειώνοντας το βασικό μεταβολικό ρυθμό, καθιστώντας την απώλεια βάρους ακόμη πιο δύσκολη.
Συνεπώς, η παράλειψη γευμάτων ή ο αυξημένος θερμιδικός περιορισμός δεν αποτελούν ορθές πρακτικές στην προσπάθεια απώλειας βάρους. Αντίθετα, η κατανάλωση μικρών και συχνών γευμάτων συμβάλλει στην καλύτερη ρύθμιση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα και ακολούθως του αισθήματος πείνας και κορεσμού και θα πρέπει να αποτελεί μέρος ενός ισορροπημένου προγράμματος για την αποτελεσματική διαχείριση του σωματικού βάρους.
Από τη Χριστίνα Κατσαρού, επιστημονική συνεργάτη neadiatrofis.gr
