Το μέλι από παλιά είναι γνωστό, εκτός των άλλων, και για τις ευεργετικές του ιδιότητες για το στομάχι μας. Στους πληγωμένους στρατιώτες του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου χρησιμοποιούνταν με τη μορφή καταπλάσματος για την επούλωση των πληγών των στρατιωτών.
Με τον καιρό η χρήση του ως αντισηπτικό και μικροβιοκτόνο μειώθηκε κυρίως λόγω της ευρείας χρήσης των αντιβιοτικών. Παρόλ’ αυτά, τον τελευταίο καιρό άρχισε να χρησιμοποιείται ξανά για θεραπευτικούς σκοπούς κυρίως, λόγω της ταυτόχρονης ανάπτυξης ανθεκτικών μικροβίων που καθιστούν τα αντιβιοτικά ανεπαρκή.
Υπάρχουν αρκετές πρόσφατες αναφορές οι οποίες μιλούν για θετικά αποτελέσματα με τη χρήση του μελιού στη θεραπεία των πληγών και την καταπολέμηση των μολύνσεων και κατά συνέπεια στην αντιοξειδωτική δράση του. Η θετική επίδραση του μελιού φαίνεται να είναι πιο έντονη σε ασθενείς με χρόνιες πληγές και έλκη. Το γεγονός αυτό οφείλεται στο ότι περιέχει απλά σάκχαρα, τα οποία απορροφούν υγρά από την πληγή, αναστέλλοντας έτσι την ανάπτυξη μικροβίων.
Παράλληλα, το μέλι περιέχει το ένζυμο οξειδάση της γλυκόζης, το οποίο προάγει την παραγωγή υπεροξειδίου του υδρογόνου, μιας ουσίας με ήπιες αντισηπτικές ιδιότητες. Επίσης, περιέχει το αντιοξειδωτικό πινοσεμπρίνη, η οποία βρίσκεται σχεδόν αποκλειστικά στο μέλι και φαίνεται ότι έχει σημαντικές αντιβακτηριακές ιδιότητες.
Επιστημονική Ομάδα neadiatrofis.gr
