Το ιώδιο είναι ένα απαραίτητο θρεπτικό συστατικό που συμμετέχει σε σημαντικές μεταβολικές διεργασίες του οργανισμού. Ειδικότερα, είναι αναγκαίο για τη σύνθεση των ορμονών του θυρεοειδούς αδένα, οι οποίες
με τη σειρά τους εμπλέκονται σε λειτουργίες που αφορούν την ανάπτυξη, το μεταβολισμό και την αναπαραγωγική λειτουργία. Παράλληλα, έχει φανεί πως το ιώδιο πιθανόν να παίζει κάποιο ρόλο και στην ανοσολογική απόκριση.
Συνεπώς, είναι σημαντικό οι ενήλικες όλων των ηλικιών να καλύπτουν τις ανάγκες τους σε ιώδιο. Η συστηνόμενη ημερήσια πρόσληψη διαμορφώνεται στα 150 μg, ενώ αυξάνεται σε 220 μg και 290 μg, κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και του θηλασμού, αντίστοιχα. Στις κύριες διαιτητικές πηγές ιωδίου συγκαταλέγονται το ιωδιούχο αλάτι, τα ψάρια και τα θαλασσινά, ενώ μικρότερες ποσότητες περιέχουν τα γαλακτοκομικά προϊόντα και το αυγό.
Σίγουρα έχετε ακούσει πως όσοι πάσχουν από κάποια θυρεοειδοπάθεια, θα πρέπει να δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στο ιώδιο. Πράγματι, τόσο η ανεπαρκής όσο και η υπερβολική πρόσληψή του, μπορεί να προκαλέσουν διαταραχές του θυρεοειδούς, γεγονός που ευθύνεται για τη διάδοση διαφόρων «μύθων», αναφορικά με την κατανάλωση πηγών ιωδίου από άτομα που εμφανίζουν θυρεοειδοπάθειες.
Αυτό που θα πρέπει να γνωρίζει κανείς είναι πως τόσο ο πλήρης αποκλεισμός όσο και η υπερκατανάλωση ιωδίου αποτελούν λανθασμένες πρακτικές και δε συστήνονται σε άτομα που λαμβάνουν αγωγή για την αντιμετώπιση διαταραχών του θυρεοειδούς. Αντίθετα, προτείνεται η υιοθέτηση ενός ισορροπημένου διατροφικού προτύπου, το οποίο σε συνδυασμό με τη χρήση ιωδιούχου αλατιού και την κατανάλωση ψαριού ή/και θαλασσινών 1-2 φορές ανά εβδομάδα, μπορεί να καλύψει τις ανάγκες του οργανισμού σε ιώδιο, χωρίς να προκαλέσει προβλήματα. Αυτό που θα πρέπει, ωστόσο, να αποφεύγεται είναι η κατανάλωση τροφίμων όπως τα διάφορα φύκια, ή φαγητά που τα περιέχουν, καθώς ανάλογα με την προέλευση τους, μπορεί να περιέχουν πολύ υψηλή ποσότητα ιωδίου.
Επιστημονική Ομάδα neadiatrofis.gr
