Έχετε σκεφτεί ποτέ τι σημαίνει το να κάνετε άσκηση σε υψόμετρο ή σε ατμόσφαιρα μειωμένου οξυγόνου; Ίσως trekking στο βουνό ή χειμερινό σκι;
Όταν ο οργανισμός εκτίθεται σε συνθήκες μειωμένης ποσότητας οξυγόνου, οι βιολογικές του λειτουργίες αλλάζουν, καθώς το οξυγόνο είναι η κύρια πηγή ενέργειας των κυττάρων και η αναπνοή ζωτικής σημασίας λειτουργία (αναπνέουμε περίπου 17.000 φορές ημερησίως, λαμβάνοντας 8.600 λίτρα αέρα). Είναι λοιπόν λογικό ότι, ακόμα και η πιο μικρή βελτίωση στους μηχανισμούς αναπνοής, μπορεί να επιφέρει ποιοτικότερη και σωστότερη λειτουργία του οργανισμού.
Σε συνθήκες υποξίας (μειωμένου οξυγόνου), ο οργανισμός αναγκάζεται να ενεργοποιήσει διαδικασίες προσαρμογής, έτσι ώστε να εξισορροπήσει τη μειωμένη ποσότητα οξυγόνου που του προσφέρεται. Η άσκηση στο υψόμετρο ή σε συνθήκες μειωμένου οξυγόνου, είναι δυσχερέστερη συγκριτικά με αυτή στο επίπεδο της θάλασσας επειδή μειώνεται η πίεση του οξυγόνου στο αρτηριακό αίμα καθώς αυξάνεται το υψόμετρο. Δηλαδή, όσο αυξάνεται το υψόμετρο τόσο περισσότερο ελαττώνεται το διαθέσιμο οξυγόνο για τον οργανισμό του αθλητή.
Το αποτέλεσμα; Βελτίωση στην αντοχή, αλλά και στον έλεγχο του βάρους, αύξηση της αποδοτικότητας της αερόβιας άσκησης, κάψιμο περισσότερων θερμίδων, ακόμη και βελτίωση ή επίλυση προβλημάτων υγείας (π.χ. άσθμα, υψηλά επίπεδα χοληστερόλης, χρόνια κούραση, προβλήματα κυκλοφορικού, αϋπνία).
Σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε, διερευνήθηκε η συμπεριφορά είκοσι παχύσαρκων ατόμων, που πέρασαν μια εβδομάδα σε ένα σταθμό περιβαλλοντικών ερευνών, σε υψόμετρο 2.650 μέτρων. Όπως διαπιστώθηκε, η όρεξή τους μειώθηκε και έχασαν περισσότερο βάρος από ότι αν είχαν μείνει στο σπίτι τους.
Από το Χάρη Κόγια, επιστημονικό συνεργάτη neadiatrofis.gr
