Σύμφωνα με έρευνα του καθηγητή στο Τμήμα Άθλησης και Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Μπρουνέλ στο Δυτικό Λονδίνο Κώστα Καραγιώργη, όταν το σώμα μας γυμνάζεται καταβάλλει μια υπερπροσπάθεια και ο εγκέφαλος αναζητεί κίνητρα από το εξωτερικό περιβάλλον, προκειμένου να μπορέσει να «ξεχάσει» την κούραση και να συνεχίσει κανονικά να αθλείται.
Ένα τέτοιο μπορεί να είναι η μουσική. Η έρευνα επίσης απέδειξε, πως όταν ο ρυθμός της μουσικής «συντονίζεται» με τον ρυθμό της άσκησης, τότε ο αθλούμενος καταναλώνει κατά 6% λιγότερο οξυγόνο. Επίσης, αποδείχθηκε πως η μουσική σε συνδυασμό με την άσκηση, αυξάνει την αντοχή του αθλούμενου κατά 20%.
Τα αποτελέσματα της έρευνας αυτής, επιβεβαιώνει μία ακόμη έρευνα που έλαβε χώρα στο Πανεπιστήμιο του Μαίρηλαντ, σύμφωνα με την οποία, όσοι αθλούμενοι άκουγαν την αγαπημένη τους μουσική, είχαν σημαντικές διαφορές με τους υπόλοιπους, καθώς ήταν ιδιαίτερα διεσταλμένα τα αιμοφόρα αγγεία τους και ως εκ τούτου υπήρχε αυξημένη ροή αίματος στον οργανισμό.
Έτσι, όταν π.χ. τρέχουμε κάποια χιλιόμετρα σε κυλιόμενο διάδρομο, στα μισά της διαδρομής, ενδέχεται να κουραστούμε και να εγκαταλείψουμε την προσπάθεια.
Αντίθετα, όταν παράλληλα με το τρέξιμο ακούμε και την αγαπημένη μας μουσική, ο εγκέφαλός μας ξεχνιέται και δε δίνει «σήματα κούρασης» και έτσι συνεχίζουμε ακάθεκτοι την άθληση.
Παρόμοια αποτελέσματα είχε στη δεκαετία του ’80 και η αεροβική άσκηση που συνοδευόταν από έντονη και δυνατή μουσική.
Η ξαφνική της επιτυχία οφειλόταν τελικά όχι τόσο στα εντυπωσιακά αποτελέσματα που είχε στη φυσική κατάσταση των αθλουμένων, όσο στο γεγονός ότι η μουσική βοηθούσε στην παράταση της άσκησης καθώς ο εγκέφαλος καθυστερούσε να στείλει σήματα κούρασης.
Από το Χάρη Κόγια, επιστημονικό συνεργάτη neadiatrofis.gr
