Νέα μελέτη, που δημοσιεύεται στο διεθνές επιστημονικό περιοδικό Diabetologia, δείχνει πως τo περπάτημα με γρήγορο ρυθμό σε τακτική βάση, πιθανόν να είναι πιο αποτελεσματικό από το έντονο τρέξιμο στη βελτίωση του γλυκαιμικού ελέγχου σε άτομα με προδιαβήτη.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα από 150 ενήλικες, που συμμετείχαν σε μια κλινική μελέτη διάρκειας 6 μηνών. Για τους σκοπούς της μελέτης, οι εθελοντές χωρίστηκαν σε 4 ομάδες, καθεμιά από τις οποίες ακολούθησε ένα διαφορετικό πρόγραμμα διατροφής ή/και άσκησης.
Η πρώτη ομάδα ακολούθησε ένα πρόγραμμα που είχε στόχο τη μείωση του σωματικού βάρους κατά 7% μέσα σε 6 μήνες και περιλάμβανε περιορισμό της ενεργειακής πρόσληψης, κατανάλωση δίαιτας με χαμηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά και συστηματική άσκηση. Στους εθελοντές των υπόλοιπων τριών ομάδων ζητήθηκε να ασκούνται σε διαφορετικά επίπεδα έντασης και με διαφορετική διάρκεια: για παράδειγμα έντονο περπάτημα για 12 χιλιόμετρα, έντονο περπάτημα για 18,5 χιλιόμετρα και τρέξιμο για 18,5 χιλιόμετρα, συνολικά μέσα στην εβδομάδα.
Σε γενικές γραμμές, το μεγαλύτερο όφελος παρατηρήθηκε στην ομάδα που συνδύασε διατροφή και άσκηση, πετυχαίνοτας βελτίωση στην ανοχή γλυκόζης κατά 9%. Από την άλλη, σχεδόν αντίστοιχη βελτίωση παρουσίασε η ομάδα που έκανε έντονο περπάτημα για 18,5 χιλιόμετρα ανά εβδομάδα, ενώ το όφελος ήταν μικρότερο για τις άλλες δύο ομάδες άσκησης.
Όπως αναφέρουν οι ερευνητές, φαίνεται ότι η μέτριας έντασης άσκηση είναι πιθανόν πιο αποτελεσματική στη βελτίωση του γλυκαιμικού ελέγχου σε άτομα με προδιαβήτη, συγκριτικά με την άσκηση υψηλής έντασης, γεγονός που ίσως οφείλεται στην υψηλότερη καύση λίπους η οποία διευκολύνει την αξιοποίηση γλυκόζης από τους μύες.
Επιστημονική Ομάδα Neadiatrofis.gr
