Αν έχετε χρόνια πνευμονοπάθεια, η σκέψη ότι θα νιώσετε γρήγορα δύσπνοια μπορεί να σας αποθαρρύνει και να μην έχετε ιδιαίτερη διάθεση να ασκηθείτε.
Μπορεί να μπαίνετε στον πειρασμό να αποφύγετε την άσκηση, επειδή πιστεύετε ότι θα νιώσετε δύσπνοια. Ωστόσο, αν ασκείστε λιγότερο, η φυσική σας κατάσταση χειροτερεύει και οι καθημερινές δραστηριότητες δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο.
Βέβαια πριν ξεκινήσετε οποιαδήποτε μορφή άσκησης, θα πρέπει πρώτα να ζητήσετε καθοδήγηση από έναν γιατρό ή φυσικοθεραπευτή, έτσι ώστε τα προγράμματα άσκησης να συνάδουν με την ικανότητα σας και να είστε ασφαλής.
Όλα τα προγράμματα άσκησης πρέπει να εξελίσσονται σταδιακά ώστε να προλαβαίνει να προσαρμοστεί το σώμα. Οι διακοπτόμενες ασκήσεις μπορούν να σας βοηθήσουν να αντιμετωπίσετε τη δύσπνοια. Στην περίπτωση αυτή κάνετε εκ περιτροπής σύντομες ασκήσεις, διάρκειας 1–2 λεπτών, και διάλειμμα ανάπαυσης (ή πιο αργή άσκηση).
Η διαδικασία αυτή αποκαλείται «γυμναστική με διαλείμματα». Αυτό που προέχει είναι να γυμνάζεστε με το δικό σας ρυθμό.
Αν φτάσετε σε σημείο να μη μπορείτε να μιλήσετε από το λαχάνιασμα, μειώστε λίγο το ρυθμό, ή αν χρειαστεί κάντε ένα σύντομο διάλειμμα. Όσα περισσότερα κάνετε, τόσα περισσότερα θα μπορείτε να κάνετε!
Αν η δύσπνοια επιδεινωθεί απότομα ή δεν μειώνεται γρήγορα μετά από την άσκηση, θα πρέπει να πάτε σε γιατρό.
Από το Χάρη Κόγια, επιστημονικό συνεργάτη neadiatrofis.gr
