Μια συχνή παγίδα όσων ακολουθούν συχνά δίαιτες αδυνατίσματος είναι η συστηματικά μειωμένη πρόσληψη τροφής, συνήθως σε μια προσπάθεια να χαθεί το περιττό βάρος γρήγορα ή από φόβο μήπως τα κιλά επανέλθουν ακόμα και όταν ο στόχος έχει επιτευχθεί.
Ωστόσο η τακτική αυτή όχι μόνο δεν οδηγεί στο επιθυμητό αποτέλεσμα αλλά έχει δυσάρεστες συνέπειες στη λειτουργία του οργανισμού αλλά και στην ψυχολογία του ατόμου.
Ειδικότερα, όταν ο οργανισμός μαθαίνει να τρέφεται με λίγο φαγητό (αυτό σημαίνει διατροφή με λιγότερες από 1000 θερμίδες ημερησίως), αυτόματα μειώνει τις καύσεις του σε μια προσπάθεια να επιβιώσει. Για το σώμα μας, η μεγάλη μείωση της προσλαμβανόμενης ενέργειας αποτελεί καμπανάκι κινδύνου αφού εξελικτικά αυτό συνέβαινε όταν υπήρχε απουσία τροφής στο περιβάλλον.
Μάλιστα όταν μετά από συστηματικό περιορισμό της προσλαμβανόμενης ενέργειας, το άτομο αρχίσει να τρώει κανονικά, ευνοείται η αποθήκευση λίπους και πάλι λόγω εξελικτικών προσαρμογών, από φόβο μελλοντικής εκ νέου έλλειψης τροφής. Παράλληλα, η σημαντική μείωση της προσλαμβανόμενης ενέργειας μακροπρόθεσμα μπορεί εύκολα να οδηγήσει σε έλλειψη βιταμινών και ιχνοστοιχείων, ενώ επηρεάζει αρνητικά την ψυχολογία κάνοντας το άτομο να νιώθει πίεση, θυμό ακόμα και κατάθλιψη εξαιτίας των περιορισμένων διατροφικών επιλογών.
Επομένως η απώλεια βάρους είναι θεμιτή, ωστόσο θα πρέπει να γίνεται με ένα ισορροπημένο πρόγραμμα διατροφής και όχι με παρατεταμένες αυστηρά υποθερμιδικές δίαιτες καθώς έτσι τίθεται σε κίνδυνο η σωματική και ψυχική μας υγεία.
Επιστημονική Ομάδα neadiatrofis.gr
